# 389 # Może morze jest błękitne....

W tak krótkim czasie następna notka.

Wierzę...dużo mi dała wczorajsza rozmowa, nadzieja wcześniej była teraz jest jej mniej, by ile można mieć nadzieję...

Nie wziełam na siebie za dużo, nie, ludzie tak żyją, więc ja też tak mogę, chcę....

Może za bardzo panikuję, jednak czasami trzeba.

Nie skreślą mnie, to ja chcę, chciałam zabrać papiery, po prostu psychika siada, dlatego, niby jestem silna, ale czasami jest tak, że gorzej być nie może i gdzie jest sprawiedliwość?

Teraz nie wiem czy chcę, poczekam jeszcze następny tydzień i wszystko się rozwiąże.

Po wczorajszej rozmowie, skupieniu, coś się zmieniło, drgneło we mnie.

Zobaczę jak będzie.